May 02 2002
ديروز با اکراه مطلب مصاحبه
ديروز با اکراه مطلب مصاحبه يکی از سوگولی های آخوند جماران نشين را در سايت گويا خواندم ، خواندن آنرا به همه شيفتگان ايرانزمين پيشنهاد ميکنم. غرض از نوشتن اين سطور بيشتر تحليلی از اوضاع سياسی ايران ويرانمان هست. گفته های سوگلی حرم نکات شايان توجهی بدست ميدهد.چند نکته قبل از شروع:
مطالب مصاحبه را فقط بطور کوتاه شده مياورم چون اصل مصاحبه در دسترس است . سخنان ايشان و خبرنگار اين گفتگو را برنگ آبی، واقعيات سياسی امروز ايران از نظر نگارنده و گوشزدها و کنايه هايم را برنگ مشکی خواهيد خواند، تا شايد به من مفلوک هم کمک کند تا اوضاع شيرتوشير سياسی ايران را کمی شفاف تر ببينم.
خبرنگار در مورد وفاق ملی پرسش ميکند….
جواب ايشان خيلی قشنگ و وقيحانه است ميفرمايند:
ابتدا عرض کنم که در سياست هيچ امر مطلقی وجود ندارد….
مسلمآ برای شما هيچ امری مطلق نيست شما از پيشکسوتان حزب باد هستيد، کسی در اين موضوع شکی ندارد. دليلش را ميتوان حتی در چهره شما ديد ، بيخود نيست که شما هم مثل خيلی ديگر از همفکرانتا صورتهای خود را سه تيغه کرده ايد و بر اين گمان و باور هستيد که ملت زجرکشيده کارهای شمارا فراموش خواهد کرد؟ وشما پس از اينهمه جولان دوباره ميتوانيد بدون پاسخگوئی به کار و زندگی خود مشغول شويد و حتی سهم سياسی خود راهم طلب کار هستيد. يادم هست هميشه زمانی که با پدرم بحث سياسی ميکردم به من ميگفت جان من خواهی ديد روزی خواهد رسيد که همه اين آخوندها ريشها را تراشيدند و در همين مملکت در گوشه ای با اين پول های دزدی “زندگی شرافتمندانه ای” را خواند گذراند. در دنباله صحبتهايتان ميفرمائيد:
به نظر ميرسد که مجموعه مسايل داخلی و خارجی، جمعآ شرايط مثبتی را مهيا کرده که نظام بتواند وارد يک مرحله جديدی از رفتار سياسی بشود ويک فرصتی را فراهم کند تا همه کسانی که مايلند انرژی و نيروی خودشان را در خدمت ايران قرار دهند….
ميگوئيد شرايط مثبتی ايجاد شده ، و لی من گمان نميکنم که از نظر شما اين شرايط مثبت باشد، اين را ميگويند قافيه باختن ( در مثل ها آمده است که “اگر قمارباز نگويد به تخمم تخمش ميترکد”) به سخنی ديگر، چون بازی را باخته ميبينيد شرايط را مثبت ميخوانيد برای اينکه فلانتان نترکد، وگر نه اين شرايط به هيچ گونه هم باب ميل شما نميباشد.
متاسفانه اگر من بخواهم تمام گفته های ايشان را نکته نکته برسی کنم مثنوی هفتاد من ميشود، چون سخنان ايشان آنقدر دلپذير است که تمامش به دل من نشست و بهمين خاطر دنباله مطلب را در روزهای بعد خواهم نوشت.
آنهايی که در دوران انقلاب در خيابانها با سنگ بجنگ توپ و تانک ميرفتند و شب هنگام اخبار وقايع را از زبان رسانه های دولتی آنزمان شنيده اند، حرفهای مرا بهتر درک ميکنند. چون در آن دوران هم مدت زيادی تول کشيد تا مثلآ شاهنشاه پيام انقلاب را شنيدند، گرچه دير شنيدند. و بگمان من آقای محببِان و اربابانشان هم به همان مرض دچارند و باز هم به گمان من اينبار هم خيلی دير گوش کر خود را بکار انداخته اند.
پيروز باد صدای ملت
