Jul 03 2003
پاسخي به يك خواننده :
پاسخي به يك خواننده :
شمر عزيز
برخلاف نوشته تو هيچگونه سئوالي كه بر وضوحات بيفزايد جاي شرم كه ندارد هيچ، جاي بسي افتخار نيز ميباشد كه مردم سئوالهاي خود را تا اين حد باز و بي پرده بيان ميكنند. من از هفت خط هيچگونه اطلاعي ندارم و نميدانم كه چگونه انساني است ولي اينرا ميدانم كه اين حق را دارد كه بپرسد.
از حس شرم ايرانيان در تاريخ بسيار سوء استفاده ها گرديده. شرمناك اين است كه سئوالي مطرح باشد و جرئت طرحش نه، حال بهر دليلي كه ميخواهد باشد. اينكار را حكومت فعلي و حكومتهاي پيشين بيش از حد كافي كرده اند.
قياس به اينكه حكومت اسلامي حقوق شهروندان را پايمال ميكند ( من اگر بودم مينوشتم اصلاْ حقي براي شهروندان قائل نيست كه بخواهد پامالش بكند و كلاْ از ديد ايشان مردم شهروند نيستند بلكه رعاياي ايشان ميباشند و بس) نبايد باعث شود كه پرسشها را بي پاسخ بگذاريم. در تعيين آينده ايران بايستي كه شهروندان مشاركت داشته باشند و مشاركت يعني شركت كردن در امور يعني شريك بودن و حق هر شريكي است كه روشني در مسائل بطلبد علي الخصوص كه ساكن ايران باشد و شركتش در مسائل مستقيم تر و بيشتر. او دلايل خود را با اين سئوالها بيان كرد، دليل محكم تري وجود دارد؟ پس بايستي كه بيان كرد. تا اينجا از حق هفت خط دفاع كردم و اما در مورد قسمتي كه مربوط به نوشته من ميشود فكر كنم كه كمي با عجله متن را خواندي. نوشته بودم اگر حرف هفت خط درست باشد يعني از واژه اگر در جمله آگاهانه استفاده شده بود. تو معتقدي كه ظن هفت خط نادرست است. پس بنويس اما مستدل. از اينكه گروهي آگاهانه جان بر كف مينهند و حقوق خود را ميطلبند شكي در آن نيست و از ايشان نيز در نوشته من بعنوان كساني كه مشقت بيشتر ميبرند و مسئوليت بزرگتر متقبل شده اند، ياد گرديده. توهيني به مردم نيز نگرديده بلكه سئوال يكي از ميان همين مردم را انتخاب كردم و بيان نمودم با آگاهي از اينكه ممكن است به مذاق كساني خوش نيايد. دوباره بخوان و اگر سئوالي بود سعي در پاسخگوئي خواهم كرد.
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 11:17 pm در بخش: بدون دسته بندی
